खुशी शब्द मात्रै उच्चारण गर्दा पनि एक किसिमको तरंग मनमा पैदा हुन्छ । मान्छेहरुको हरेक गतिविधिहरुको अन्तिम गन्तव्य भनेको खुशीको नजिक पुग्नु नै हो । तर पनि यो खुशीको नजिक अनि खुशी संग कमै मान्छेले मात्रै साक्षात्कार गर्ने मौका पाउदछ्न। खुशीको खोजीमा मान्छे हरेक दिन यताउता भौतारिरहेका हुन्छ्न । अनेकौं कामको चापले ब्यस्त मानिस पनि केही समयको लागि भए पनि खुशी हुन चाहन्छ । सबै मान्छेहरुले खुशी एकै प्रकारले प्राप्त गर्दैनन् तर सबैको लक्ष्य भने उस्तै हुने गर्दछ ।
संसारमा खुशीको कुनै प्रकार,किसिम छैन । न त यसको सीमा नै छ । यो त एउटा अनुभव मात्रै हो जुन ब्यक्ति अनुसार फरक फरक रुपमा प्राप्त गर्ने गर्दछन । कसैको लागि एक छाक मिठो खाना खान पाउनु पनि निकै खुशीको क्षण हुन सक्दछ भने कसैको निम्ति चौरासी ब्याञ्जनले पनि कुनै असर गर्दैन । कसैको हातमा एक हजार रुपैयाँ मात्रै हात पर्दा पनि एक किसिमको खुशी मिल्दछ भने कसैलाई लाख मिल्दा पनि मनमा त्यस्तो कुनै खुशी मिल्दैन अझ उसलाई करोडको सपनाले सताउन सक्दछ । खुशी भन्ने कुरा यहि हो भन्न सकिन्न ।
प्राय: मान्छेले बस्तु मार्फत खुशी प्राप्त गर्ने चाह राख्द छन । अनेक प्रबिधि, आबिष्कारहरु पनि मानवीय खुशी र सहजताका लागि नै निर्माण गरिएका हुन भन्दा फरक नपर्ला तर यी भौतिक बस्तुमा पनि खुशी छैन । यी भौतिक बस्तुमा मिल्ने खुशी क्षणिक हुन । जब सम्म नयाँ अनि उपयोगी हुन्छ्न तब सम्म कुनै हदसम्म खुशी मिलेता पनि त्यसपछी ती सबै आफ से आफ बिलाइ जान्छ, खुशी सकिन्छ । ठाँउ विशेषले पनि मान्छेका खुशीहरुलाई असर पार्ने गर्दछ । जस्तो कि चिसो ठाँउमा बसेका मान्छेलाई कसैले न्यानो कपडा दिंदा जति न्यानोपना दिन्छ त्यो कपडाले त्यति नै खुशी पनि दिन सक्छ । तर त्यो कपडा गर्मी ठाँउमा भएकालाई दिंदा त्यसले कुनै प्रभाव पर्दैन ।
अब सदैव खुशी कहाँ मिल्छ?कसरी मिल्छ भन्ने प्रश्न आउँछ । यो प्रश्न पनि निकै जटिल छ, किनभने माथि भनि सकिएको छ कि खुशीको कुनै किसिम,प्रकार छैन । न यो कुनै बस्तुमा नै छ । त्यसैले आफू भित्र रहेको मनलाई नै बशमा राखेर आफू संग जे छ त्यसमा खुशी खोज्न सिक्नु पर्दछ । जब आफू भित्र नै भएको खुशीलाई चिन्न सक्छौ तब सदासदाको लागि खुशीले साथ दिनेछ । खुशी आफै संग रहने छ । कुनै बाहिरी बाताबरणमा खोज्न आवश्यक छैन ।